Wykład mgr Darii Biechowskiej

[pablo]

Wykład bardzo klarowny i przystępny, z tym że moim zdaniem prelegentka poświęciła za mało uwagi kontrowersjom wokół psychoanalizy, a to miało być przecież clue całego wystąpienia.
Niestety, trzeba pogodzić się z tym, że duszy leczyć się nie da , przynajmniej metodami, które stosowano do tej pory. Jedyna nadzieja w terapiach, które wpływają bezpośrednio na funkcjonowanie mózgu, zmieniając częstotliwość fal mózgowych (patrz: biofeedback; ten typ mentalnego treningu stosował Adam Małysz w okresie, gdy odnosił największe sukcesy).

[maniek]

No właśnie brak kontrowersji, najbardziej irytujące jest to że stosuje się tą pseudonauke na ludziach, ale jak można z kogoś przez 4 lata wyciągać pieniądze to pokusa niezła. Fajnie byłoby wysłuchać wykładu dr Tomasza Witkowskiego autora ksiażki "Zakazana Psychologia" opisuje on tam różnego rodzaju szamanizmy psychologiczne.

[pablo]

Fajnie byłoby wysłuchać wykładu dr Tomasza Witkowskiego autora ksiażki "Zakazana Psychologia"

Dobry pomysł. Jesteśmy już w takim wieku (30+), że czas pozbywać się wszelkich iluzji. Z tym że takie życie w prawdzie to chyba nie za fajne?

[jagat]

Fajnie byłoby wysłuchać wykładu dr Tomasza Witkowskiego autora ksiażki "Zakazana Psychologia"

Dobry pomysł. Jesteśmy już w takim wieku (30+), że czas pozbywać się wszelkich iluzji. Z tym że takie życie w prawdzie to chyba nie za fajne?

Życie w prawdzie jest najlepszym z możliwych sposobów życia. Tylko pytanie: CO JEST PRAWDĄ?

[pablo]

Tylko pytanie: CO JEST PRAWDĄ?

No to zrobiło nam się filozoficznie... Nawiązując do wykładu o psychoanalizie. Jeżeli 1000 osób z różnymi życiowymi problemami poddaje się terapii psychoanalitycznej i po kilku latach nie odczuwają żadnej poprawy, to w odniesieniu do tych osób prawdą jest stwierdzenie, że ta terapia nie działa. Ale może się przecież zdarzyć, że kilku osobom psychoanaliza pomoże (załóżmy całkowicie hipotetycznie). To dla tych pięciu osób prawdą jest stwierdzenie, że ta terapia jest skuteczna.
Ale jaka jest Prawda pisana z dużej litery? No właśnie. Ale czy to ma jakieś znaczenie?
Jeżeli poddałbym się takiej terapii i te wszystkie psychoanalityczne narzędzia i metody okazałyby się w moim wypadku skuteczne (mimo że większość z nich została zakwestionowana przez akademicką psychologię), to nie miałoby to dla mnie znaczenia, czy to jest Prawdziwe, czy też nie. Dla mnie byłoby prawdziwe, bo użyteczne (patrz: wykład prof. Bartosia).

Inny przykład. Dziennikarz pisze reportaż, w którym podkoloryzowuje rzeczywistość (dodaje fakty, które nie miały miejsca,ale mogły się zdarzyć, cytuje osoby, z którymi nie rozmawiał, ale mógł rozmawiać, opisuje miejsca, w których nie był, ale mógł być itd.). Obraz, który przedstawia, jest na swój sposób...prawdziwy, może nawet prawdziwszy niż ten rzeczywisty.
Bo ten "nieprawdziwy" naddatek prawdziwiej oddaje istotę rzeczy (np. obraz dyktatury w jakimś afrykańskim państwie).
Czy to ma dla mnie znaczenie, że tak naprawdę nie było? Ma. Chyba nie jestem postmodernistą

Polecam tekst Andrzeja Stasiuka opublikowany we wczorajszej "Gazecie Wyborczej" (to głos w dyskusji na temat książki Artura Domosławskiego).

[Rybka]

Hmm mam mieszane uczucia co do tej biografii. Wprawdzie jej nie czytałam ale nie chciałabym mieć takiego "przyjaciela", który po mojej śmierci ujawnia jakieś powierzone mu tajemnice lub tez zmyśla na mój temat, bo z tego co słyszałam autor czyni pewne domysły:) Na razie wystarczą mi książki Kapuścińskiego. Jak wszystkie przeczytam to może sięgnę po biografię. Z drugiej strony niezłą sobie autor robi promocję..

[jagat]

Podobają mi się ostatnie dywagacje Pabla na temat prawdy. I na razie kończę filozofowanie.
A po polecany artykuł chętnie sięgnę.