Historia jako dramat .Grottger i Gierymski.

[Milionis]

Po wykładzie dr Friedricha i Artur Grottger, i Maxymilian Gierymski zostali przeze mnie zakwalifikowani jako wysokiej klasy artyści ale również jako wyjątkowo zaangażowani patrioci wieku XIX .

Grottger, pod wpływem wydarzeń około powstanczych 1863 roku, jak i samego Powstania, zaniechał sztuki tzw. ozdobnej, i skup[ł się na ilustrowaniu i komentowaniu grozy i okrucieństwa wojny.
Znamy z podręcznikowych ilustracji jego ryciny z cykli Warszawa, Polonia czy Lithuania.

Starszy z braci Gierymskich, sam jako regularny żołnierz powstańczy, skoncentrował się na mniej ckliwym przekazywaniu obrazu wojny, w porównaniu do niektórych ilustracji Grottgera, a bardziej na jej absurdzie i braku jakiegokolwiek heroizmu jej uczestników .
W "Patrolu powstańczym" widzimy scenę... wypatrywania wroga. Wtedy, w XIX wieku to byli Moskale, ukryci gdzieś poza kadrem obrazu a teraz...
No, właśnie. Jak przemawia do nas współczesnych ten obraz? Czy samym artyzmem dzieła czy sytuacją?

Gintrowski z Kaczmarskim zwrócili uwagę na jedną z postaci tej pracy. Oto link do niezbyt znanego utworu tego muzycznego duetu.

https://youtu.be/JqdSXjTU3ng

[pablo]

W "Patrolu powstańczym" jest rodzaj nieokreślonego napięcia. To niebezpieczeństwo czai się gdzieś poza kadrem. Jeśli to Moskale, to są pewnie jeszcze daleko, bo powstańcy wytężają wzrok, aby ich wypatrzeć. Nie wydaje się też, aby żołnierze wpadli w panikę. Są napięci, ale mimo wszystko spokojni i uważni. To jest rzeczywiście świetny obraz, niezwykle nowoczesny. I taki filmowy.
Przedstawiony krajobraz, to też nie żadna ziemia miodem i mlekiem płynąca. To raczej jałowa pustynia z kępkami wypłowiałej zieleni.

https://artsandculture.google.com/asset ... AD2w?hl=pl