Moralny i etyczny status zwierząt
: 21 sty 2019, o 13:17
Kiedy byłem dzieckiem, miałem psa. Funio był wyjątkowo niesfornym i niesubordynowanym zwierzęciem. Nie słuchał się, robił w mieszkaniu potworny bałagan, czasami wybywał też z domu na trzy dni, a potem wracał brudny, przemarznięty, z podkulonym ogonem, pokornie skomląc o przebaczenie. Ale mimo wszystko był sympatyczny, kochaliśmy go bardzo... Broniliśmy go z bratem przed agresywnymi psami i przed okrutnymi ludźmi.
Często zastanawiałem się jako dziecko, dlaczego byle łajdak, tylko z tego powodu że jest człowiekiem, ma szansę na zbawienie swojej duszy, a dla psa czy kota śmierć jest nieuniknionym kresem wszystkiego. To wyniesienie człowieka i poniżenie zwierząt wydawało mi się wówczas głęboko niesprawiedliwe. Ale skoro w Biblii tak napisano, to cóż... Pewnie tak jest i trzeba się z tym pogodzić. Człowiek ma czynić sobie ziemię poddaną.
W wieku dorosłym straciłem pewność, że istnieje jakakolwiek dusza nieśmiertelna i skłonny jestem przypuszczać, że śmierć jest kresem wszystkiego, zarówno dla ludzi, jak i innych istot żyjących. Nie czuję się już zatem wywyższony. I jest mi z tym lżej. Ale etyka chrześcijańska nadal wydaje mi się w tym względzie niesprawiedliwa. Ta etyka wpływa znacząco na to, jak traktujemy zwierzęta. Należałoby ją rozszerzyć na wszystkie istoty żyjące i odczuwające. Słyszałem kiedyś o księdzu, którzy zakładał swojemu kotu medalik, wierząc, że on też przekroczy próg Królestwa Niebieskiego. Ale ilu jest takich księży?
Oczywiście nie mam złudzeń, że wszyscy ludzie z dnia na dzień przestaną jeść mięso, ale może zaczną to spożycie ograniczać? (sam staram się tak robić). Ludzie pierwotni polowali, bo musieli coś jeść, ale czuli, że w tym akcie jest coś niewłaściwego. Oddawali upolowanym zwierzętom cześć, często traktując je jak bogów i wierząc, że one powrócą kiedyś na ziemię w powtórnym wcieleniu. My jemy mięso beznamiętnie i bezrefleksyjnie. Miejmy przy tym choć mały wyrzut sumienia. To już będzie coś. Jakiś mały impuls do zmiany.
Często zastanawiałem się jako dziecko, dlaczego byle łajdak, tylko z tego powodu że jest człowiekiem, ma szansę na zbawienie swojej duszy, a dla psa czy kota śmierć jest nieuniknionym kresem wszystkiego. To wyniesienie człowieka i poniżenie zwierząt wydawało mi się wówczas głęboko niesprawiedliwe. Ale skoro w Biblii tak napisano, to cóż... Pewnie tak jest i trzeba się z tym pogodzić. Człowiek ma czynić sobie ziemię poddaną.
W wieku dorosłym straciłem pewność, że istnieje jakakolwiek dusza nieśmiertelna i skłonny jestem przypuszczać, że śmierć jest kresem wszystkiego, zarówno dla ludzi, jak i innych istot żyjących. Nie czuję się już zatem wywyższony. I jest mi z tym lżej. Ale etyka chrześcijańska nadal wydaje mi się w tym względzie niesprawiedliwa. Ta etyka wpływa znacząco na to, jak traktujemy zwierzęta. Należałoby ją rozszerzyć na wszystkie istoty żyjące i odczuwające. Słyszałem kiedyś o księdzu, którzy zakładał swojemu kotu medalik, wierząc, że on też przekroczy próg Królestwa Niebieskiego. Ale ilu jest takich księży?
Oczywiście nie mam złudzeń, że wszyscy ludzie z dnia na dzień przestaną jeść mięso, ale może zaczną to spożycie ograniczać? (sam staram się tak robić). Ludzie pierwotni polowali, bo musieli coś jeść, ale czuli, że w tym akcie jest coś niewłaściwego. Oddawali upolowanym zwierzętom cześć, często traktując je jak bogów i wierząc, że one powrócą kiedyś na ziemię w powtórnym wcieleniu. My jemy mięso beznamiętnie i bezrefleksyjnie. Miejmy przy tym choć mały wyrzut sumienia. To już będzie coś. Jakiś mały impuls do zmiany.
. A propos narkotyków (miękkich). Jedno z mieszkań w bloku, w którym mieszkam, jest nieustannie wynajmowane. I oczywiście różne osoby się trafiają. Szczęśliwie ostatnio przez dłuższy czas mieszkali tam młodzi ludzie, którzy popalali dość intensywnie marihuanę. Napisałem szczęśliwie, bo chłopcy nie sprawiali żadnych problemów. Żadnej głośnej muzy, żadnych hałasów, żadnych burd. Po trawce, jak wiadomo, człowiek jest radosny i pozytywnie nastawiony do świata. Niestety, mało kłopotliwi lokatorzy się wyprowadzili, a na ich miejsce przyszli miłośnicy (dozwolonych przez prawo) napoi alkoholowych i muzyki disco polo (ten rodzaj dźwięków powinien być jednak zdecydowanie zakazany). Więc trzeba było ich uciszać, a czasem dzwonić na policję...