Forum Akademia 30+

Pojechaliśmy do Teatru Polskiego w Bydgoszczy na sztukę duetu Jolanty Janiczak i Wiktora Rubina ,z 2016 roku,"Żony stanu,dziwki rewolucji,a może i uczone białogłowy".
Spektakl w którym wykorzystano nowatorsko,choć nie pioniersko,ruch sceniczny w przestrzeni sali teatralnej,kostiumy,kamery przed budynkiem teatru,integrację z widzem/-np.dzielenie się z nim jedzeniem/.A wszystko to po to żeby nawiązać dialog o braku wolności,równości i solidarności w świecie zdominowanym przez mężczyzn.Bo... 'brak uczestnictwa w polityce to zgoda na tę politykę".

Było gorzko i przerażająco.Bo to opowiada o naszej rzeczywistości.Cytaty Donalda Trumpa albo naszego europosła JKM nie pozostawiają żadnych złudzeń.

Aktorzy grający na wysokich obrotach bardzo uwiarygodniali przesłanie spektaklu.

Można się zadumać nad symboliką i wymową pewnych rekwizytów i kostiumów w przedstawieniu.Czytelna była mnogość transparentów.POWER TO THE PEOPLE!!

Ciekawe..czy lepiej się uśmiać na Klubie kawalerów czy wbić w niewygodny fotel na takich spektaklach?

Ale fajnie jest pojechać ze znajomymi do teatru.Prosimy o więcej!!!

Czasem pewne kwestie nie wzbudzają naszego szczególnego zainteresowania czy protestu, ale jak popatrzymy na to z zewnątrz, to wydają się dziwaczne i nie do zaakceptowania. Po to jest właśnie teatr. Żeby próbować zmieniać rzeczywistość, a przynajmniej nasze rozumienie rzeczywistości. Choć ta zdolność teatru do zmiany świata na lepszy była w spektaklu kwestionowana. Ale zdarzało się przecież, że teatr wpływał znacząco na rzeczywistość (np. Dziady w reż. Kazimierza Dejmka w 1968 r.). Więc szansa jest.

Podobała mi się forma przedstawienia, które działo się zarówno na scenie, na widowni, ale też poza teatrem (widzowie mogli te działania obserwować na wielkim ekranie). Akcja działa się zarówno w czasie Rewolucji Francuskiej, jak też współcześnie. Aktorzy grali historyczne postaci (Theroigne de Mericourt, Danton, Robespiere), ale byli też osobami prywatnymi, którzy komentowali te działania czy też swoje przygotowania aktorskie do tych działań ("Powiedz, że godzinę przed spektaklem siedzisz zestresowana w kiblu"). No i wreszcie wciągali do gry widownię (część osób wzięła z sali tablice z "wywrotowymi" napisami i ruszyła z tym na ulice, przed teatr). W każdym razie działo się dużo i dawało to do myślenia. Mężczyźni mogli się po spektaklu zawstydzić .

Wielka szkoda, że Teatr Polski w Bydgoszczy, która od wielu już lat (za sprawą Pawła Łysaka, a teraz Pawła Wodzińskiego i Bartosza Frąckowiaka) jest jedną z najlepszych scen w Polsce, prawdopodobnie od września zmieni dyrektora (zespół aktorski rzecz jasna protestuje, ale zda się to pewnie na nic, tak jak we Wrocławiu). Nowym dyrektorem został wybrany Łukasz Gajdzis związany do tej pory z teatrem w Gnieźnie, który bydgoskiej publiczności znany jest z takich spektakli jak ... "Pchła szachrajka" czy "Klub kawalerów". Władzom miasta (rządzi PO) zależy, by mieć "kulturalny" teatr, pod którym nie będzie pikiet, a oburzeni obywatele nie będą składali doniesień do prokuratury (oczywiście ci oburzeni spektakli, na które donoszą, nie widzieli, bo i po co). Ważne, żeby zadowolenie z siebie mieszczanie mogli spędzić miły wieczór w teatrze i nikt ich z tego błogiego zadowolenia nie wytrącał. Może jeszcze przed nastaniem nowej dyrekcji uda nam się do Bydgoszczy ponownie pojechać.
Pod koniec kwietnia albo w maju planuję wyjazd albo do Warszawy, albo do Poznania. To nieco dalej niż do Bydgoszczy, ale zapaleni teatrałowie dadzą radę. Oczywiście pojedziemy na przedstawienie znaczące, żeby ten wysiłek miał sens. Szczegóły wkrótce na naszej stronie.