Sztuka ostatniego stulecia. Dekady (opis cyklu wykładów)

[pablo]

Sztuka ostatniego stulecia. Dekady.
Proponowany cykl obejmuje sześć, a docelowo dwanaście wykładów obrazujących rozwój sztuki od końca XIX wieku do początków wieku XXI. Moim zamierzeniem jest ukazać z konieczności syntetyczny, ale wszechstronny obraz sztuki tworzonej w tym czasie. Zależy mi więc nie tylko na ukazaniu najbardziej znanych nurtów awangardowych, takich jak kubizm, dadaizm czy abstrakcjonizm, ale także nurtów silniej zakorzenionych w tradycji. Chciałbym zastanowić się, czy tak bardzo podnoszona w ujęciach historycznych awangarda istotnie dominowała w sztuce XX wieku, czy też jej dominacja w naszym myśleniu o sztuce ostatniego stulecia jest jedynie wynikiem szczególnej perspektywy, jaką przyjęła historia sztuki – perspektywy wynikającej z przyjęcia idei postępu. Rozpatrując tę kwestie będziemy się mogli zastanowić nad poważnym pytaniem: „Czy w sztuce istnieje postęp?”. Równie ważne pytanie dotyczy tego, czy sięganie po wzory z przeszłości zawsze stanowi regres w sztuce, czy też bywa – może częściej niż się nam na ogół wydaje – narzędziem odnowienia języka artystycznego.
W tym roku akademickim chciałbym przedstawić dekady obejmujące pierwszą połowę XX wieku. Od początków nowej sztuki, w Polsce zwanej z reguły secesją, a więc od ok. 1890 r., do roku 1950, gdy – po II wojnie światowej – zamyka się „heroiczny” okres awangardy, a sztuka nowoczesna zdaje się triumfować.

dr Jacek Friedrich