Opis

Maylis de Karangal (ur. 1967) studiowała historię i filozofię. Zanim zaczęła się utrzymywać wyłącznie z literatury, pracowała w wydawnictwie Gallimard, gdzie redagowała przewodniki turystyczne i książki dla młodzieży. Pierwszą powieść Je marche sous un ciel de traîne (Idę pod zapadłym niebem) napisała w 2000 roku, ale pozycję wschodzącej gwiazdy literatury francuskiej zagwarantowała jej dopiero czwarta powieść pt. Naissance d’un pont (Narodziny mostu). Jury prestiżowej Prix de Medicis jednogłośnie uznało tę książkę za powieść roku.  

Wydana w 2014 r. powieść Reperować żywych (Réparer les vivants) również zdobyła szereg znaczących nagród literackich (m.in. Prix Orange du Livre, Grand prix RTL du Livre), została zaadaptowana na scenę, na podstawie książki powstał również film fabularny (jedną z głównych ról zagrała w nim Emmanuelle Seigner).  

Fabuła „Reperować żywych” jest dość banalna. Tak prosta, że można ją zawrzeć w jednym zdaniu: to historia przeszczepu serca. Nie o fabułę w tej książce jednak chodzi i jakkolwiek dziwnie to nie zabrzmi – nie fabuła stanowi jej treść. Ale od niej jednak zacznijmy, od czegoś przecież trzeba.

Trzech chłopaków, miłośników surfowania, robi rano szybki wypad, by ujeżdżać fale na hipnotycznie pięknym wybrzeżu Normandii. Trzech przyjaciół ujarzmia ocean, by naładować się pozytywną energią, a potem wrócić do domu i licealnej rzeczywistości. Jednak jeden z nich nigdy już do domu nie dotrze. Zostanie ciężko ranny w wyniku wypadku samochodowego. Jego mózg umrze, choć serce nadal będzie bić. I dzięki nowoczesnej medycynie, będzie to robić w ciele kogoś innego.

(Urszula Kuczyńska, Historie serca. O książce „Reperować żywych” Maylis de Karengal, „Kultura liberalna”)