Opis

Sto lat temu powstał Bauhaus, jeden z najważniejszych fenomenów międzynarodowej awangardy w Europie lat 20. i początku 30.  XX wieku. W Niemczech obchody tej rocznicy mają wyjątkowy charakter. Liczba wydarzeń towarzyszących jubileuszowi jest ogromna. Skąd tak wielkie zainteresowanie instytucją, która u swych początków była zaledwie jedną z wielu powstających ówcześnie szkół artystycznych o nowoczesnym profilu kształcenia?

Po pierwsze, nauczycielami w Bauhausie byli wielcy przedstawiciele europejskiej awangardy, między innymi Wassily Kandinsky, Paul Klee i László Moholy-Nagy, których nazwiska do dziś budują legendę szkoły.

Po drugie, dzięki talentom publicystycznym swego założyciela i pierwszego dyrektora – Waltera Gropiusa, Bauhaus bardzo szybko zyskał międzynarodową renomę, stając się ważnym elementem modernistycznego archipelagu.

Po trzecie, Bauhaus padł ofiarą narodowego socjalizmu, a czołowi twórcy związani ze szkołą wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych, przeszczepiając na tamtejszy grunt nie tylko metody Bauhausu, ale i jego legendę. 

Po czwarte wreszcie, niezbyt słusznie, ale dość powszechnie, pojęcie „Bauhaus” stało się – zwłaszcza w Niemczech – synonimem modernistycznej architektury i modernistycznego projektowania w ogóle.

To wszystko sprawia, że Bauhaus jest dla dzisiejszych Niemców wspaniałym dowodem na to, że nie wszystko w ich dwudziestowiecznej historii jest mroczne i zbrodnicze. Bauhaus daje szansę budowania narracji o innych, lepszych Niemczech, z której perfekcyjnie prowadzona polityka historyczna Republiki Federalnej skwapliwie korzysta.

Rzeczywistość, jak zawsze, jest jednak bardziej skomplikowana. Część kadry Bauhausu podjęła bowiem – mniej lub bardziej udane – próby współpracy z narodowym socjalizmem, o czym przez długie lata starano się nie pamiętać.

Między innymi o tym będzie mowa podczas dwóch wykładów poświęconych Bauhausowi. Przede wszystkim jednak przypomnimy najważniejsze idee, postaci i projekty związane z tą legendarną instytucją.

dr Jacek Friedrich

 

 

Prowadzący

prof. dr hab. Jacek Friedrich – historyk sztuki, profesor w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego, dyrektor Muzeum Narodowego w Gdańsku.
Jego zainteresowania badawcze obejmują: dzieje architektury nowoczesnej ze szczególnym uwzględnieniem okresu po 1945 r., dzieje ochrony zabytków, nowożytną i nowoczesną architekturę gdańską, związki pomiędzy kulturą wizualną a ideologiami w XIX i XX w., a także ilustrację książkową w Polsce po 1945 r.
Dużą wagę przywiązuje do popularyzacji kultury artystycznej i architektonicznej.
Za udział w ratowaniu zabytków podczas pożaru kościoła św. Katarzyny odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Opublikował m.in.: „Gdańskie zabytki architektury do końca XVIII wieku” (1997), „Gdańsk dla młodych podróżników” (2005), „Odbudowa Głównego Miasta w Gdańsku w latach 1945-1960” (2015), „Walka obrazów. Przedstawienia wobec idei w Wolnym Mieście Gdańsku (2018).